GLEEK #

Αυτές τις μέρες παρακολουθώ με τεράστια προσήλωση aka κάψιμο την τελευταία σαιζόν ( so far τελευταία γιατί από Οκτώβριο έπεται συνεχεία ) του Glee.

Το Glee λοιπόν για όποιον δεν γνωρίζει - υπάρχει άραγε κανείς ; - είναι μια teenage soap opera / musical.

Η ζωή σε ένα δημόσιο σχολείο ,ξαφνικά γίνεται ένα τσακ πιο ενδιαφέρουσα  καθώς αποφασίζεται να δημιουργηθεί μια χορωδία από ένα μάτσο φιλόδοξα, ψωνισμένα αλλά πολύ ταλαντούχα παιδία , τα οποία είναι αυτό που οι λοιποί συμμαθητές αποκαλούν losers . Δάσκαλος ένας μετριοπαθής καθηγητάκος με τεράστιο ταλέντο στο χορό.

Το Glee περιλαμβάνει όλα τα κλασικά στερεότυπα που διαθέτουν τα αμερικάνικα σχολεία είτε σε ταινίες, είτε σε σειρές. Δηλαδή έχει τις ωραίες γκόμενες που είναι απίστευτα σκύλες, κάτι καγκουρες γκόμενους που είναι εντελώς ανόητοι και φυσικά ένα σωρό 17χρονες παρθένες. ( Ας γελάσω ) Το πιο σημαντικό όμως ; Ρατσισμό και καμία συμπάθεια στο ΄΄ ξένο ΄΄. 

Τουλάχιστον μέχρι την έλευση του glee-club.

Η διαφορά του, σε σχέση με τις άλλες σειρές που έχουν να κάνουν με έφηβους είναι μια και κατά την γνώμη μου πολύ βασική. Κηρύσσει την διαφορετικότητα. Το  born this way της Lady Gaga είναι μάλλον ο ύμνος της εν λόγω σειράς. Ένα σχολείο που περιλαμβάνει αρκετούς ομοφυλόφιλους, λεσβίες, έγχρωμους, γεμάτους, αδύνατους , Κινέζους , παιδία με διαφόρων ειδών σύνδρομα και ότι άλλο μπορεί να μετέχει σε μια πολύ- πολιτισμική κοινωνία.

Και για μένα αυτός είναι ο λόγος επιτυχίας της.

Στη σύγχρονη αμερικάνικη κοινωνία που ο ρατσισμός και το bulling στο σχολείο οδηγεί gay έφηβους να αυτοκτονούν αυτή η σειρά, ίσως είναι ένας τρόπος αντίδρασης και επιρροής του κόσμου στο να αποδεχτούν το διαφορετικό. Είτε αυτό  αφορά την σεξουαλική προτίμηση είτε οτιδήποτε άλλο μπορεί να προσκαλέσει συγκρούσεις ανάμεσα σε διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες, όπως η θρησκεία για παράδειγμα..

Ο τρόπος που παρουσιάζονται τα διάφορα προβλήματα έχει μια  pop αισθητική ασφαλώς, και ίσως η προσέγγιση τους είναι λιγάκι χλιαρή αλλά για μένα δεν έχει σημασία. Και γιατί ; Για έναν απλό λόγο . Η τηλεόραση είναι ένα φασιστικό μέσο, καθώς καταλαμβάνει την όραση σου και την ακοή σου. Όλα τα χρόνια της ζωής μου θυμάμαι σε σειρές της ελληνικής αλλά και όχι μόνο τηλεόρασης τους ομοφυλόφιλους να παρουσιάζονται σαν φτερούδες. Ή την θρησκεία να είναι ακόμα ταμπού.

Έτσι λοιπόν , διαιωνίζονται  στερεότυπα τα οποία οδηγούν στον μόνιμο κοινωνικό αποκλεισμό του διαφορετικού.

Όμως η τηλεόραση μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για καλό σκοπό.

Όταν μια σειρά μεγάλου βεληνεκούς αντιμετωπίζει τα θέματα με μια διαφορετική προσέγγιση, αν και όπως προείπα, προωθεί δυστυχώς και κάποια στερεότυπα, που εύχομαι με τον καιρό να εξαλειφθούν, ίσως αυτό συμβάλλει στο να πάει η κοινωνία ένα βήμα πιο κάτω. Πως : Μα φυσικά με την εξοικείωση.

Η τέχνη σε όλες τις μορφές της βοηθάει τον άνθρωπο και κυρίως, τον εκπαιδεύει.

Σίγουρα αναγνωρίζω ότι το αισθητικό αποτέλεσμα δεν είναι πάντα αυτό που θα έπρεπε. Πολλές διασκευές έχουν τα μαύρα τους τα χάλια, αλλά υπάρχουν πολλές που είναι αξιοπρεπείς και μάλιστα, διαγράφουν και καλή πορεία στο itunes και στα εναπομείναντα  δισκοπωλεία. Οι ερμηνείες είναι μέτριες, αλλά κακά τα ψέματα , ένα musical στην τηλεόραση πόσο καλές ερμηνείες θα περιμέναμε να είχε ;

Νομίζω όμως ότι δεν πρέπει να γκρινιάζουμε. Αυτή η σειρά έχει εδραιωθεί στην pop κουλτούρα, οι πρωταγωνιστές και συντελεστές της όπου σταθούν και όπου βρεθούν υμνούν την ανοχή στο διαφορετικό. Και για εμένα μετράει μόνο αυτό. Το αποτέλεσμα. Να ανεχόμαστε την διαφορετική σκέψη του διπλανού μας.

Είμαι μέγας glee fan και είμαι καλά.

ps H αγαπημένη μου διασκευή από την τρίτη σαιζόν:

http://www.youtube.com/watch?v=-LVEYPlUxeI

Summer Nights*

Έρχεται εκείνη η στιγμή που καταλαβαίνεις για τα καλά ότι το καλοκαίρι έχει μπει στην ζωή σου. Γυρνάς μετά από μια μεγάλη και ατελείωτη ημέρα στο γραφείο , σκασμένος , κουρασμένος μέχρι αηδίας και νιώθεις λιγάκι… γερασμένος….

Μπαίνεις στο ντους, ανοίγεις το κρύο νερό και κάθεσαι από κάτω μέχρι να παγώσει ο εγκέφαλος και κατόπιν δίνεις ρεσιτάλ τριψίματος με το σαπούνι.

Μετά το δροσερό αυτό μπάνιο ξαφνικά ξανανιώνεις και τότε όλα αλλάζουν.

Η νύχτα μυρίζει νυχτολούλουδο και ένα καλοκαιρινό δροσερό αεράκι κουνάει την κουρτίνα. Βάζεις να δεις μια ταινία , γιατί που όρεξη για εξόδους αλλά δεν μπορείς με τίποτα να συγκεντρωθείς και να παρακολουθήσεις την ιστορία.

Το μυαλό έχει φύγει σε κάποιο νησί και ακόμα δεν είναι ούτε καν Ιούλιος. Φαντάζεσαι τον εαυτό σου να κάνεις έρωτα σε κάποιο ρομαντικό μέρος, τις υπέροχες θάλασσες , τα φαγητά που είναι πάντα πιο νόστιμα στις διακοπές.

Σηκώνεσαι.

Παίρνεις τηλέφωνο την παρέα , βουτάς το αυτοκίνητο και βγαίνεις για ποτό. Η ζέστη είναι ζόρικη, αλλά ένα δροσερό Mojito πάντα κάνει τα πράγματα πιο ωραία..

Η μουσική παντού έχει ένα τόνο καλοκαιριού ή απλά η διάθεση σου είναι σε φάση διακοπών ;

Τα ποτά πολλαπλασιάζονται αλλά δεν σε νοιάζει που αύριο θα έχεις ένα ελαφρύ πρήξιμο από το αλκοόλ.

Γελάς. Χαλαρώνεις. Αλλά επειδή ο χρόνος είναι αδίστακτος αρχίζεις να νυστάζεις.

Γυρνάς σπίτι. Χαζεύεις στο facebook , ανεβάζεις ένα τραγούδι , κλείνεις το Macbook , ξαπλώνεις και διαβάζεις λίγες σελίδες από το βιβλίο που έχεις αρχίσει εδώ και καιρό αλλά λόγω φόρτου δεν προλαβαίνεις να ολοκληρώσεις όσο και να το θες.

Θα κοιμηθείς βαριά και το πρωί δεν θα έχεις σηκωμό.

Αλλά δεν πειράζει καλοκαιράκι είναι. 

  http://www.youtube.com/watch?v=6poc8JOj-5s&list=FLf0S0LngNFhSc5xd0yUoVUw&index=1&feature=plpp_video

                                    

Έρωτες στα social media *

 Ήταν μια συνηθισμένη Τετάρτη για έμενα. Όλη μέρα σε μία δουλεία που δεν αγαπώ καθόλου και το βράδυ χάζευα στο internet και μίλαγα με ανθρώπους που πιθανόν ποτέ δεν θα γνωρίσω .

Άνοιξα το Facebook και σε ένα άσχετο προφίλ, είδα ένα τυπάκο που μ’ άρεσε πολύ. Έψαξα γι’ αυτόν και ανακάλυψα ότι είναι καλλιτέχνης , αλλά όχι γνωστός.

Του έκανα friend request. Έκεινος αποκρίθηκε αμέσως. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα απλώς κάναμε poke. Πραγματικά ποτέ δεν κατάλαβα  το νόημα του poke, αλλά το έβλεπα σαν ένα παιχνιδάκι. Κάποια μέρα μετά από αρκετό καιρό του

έστειλα μήνυμα εκφράζοντας τον θαυμασμό μου. Εκείνος ανταποκρίθηκε αλλά μετριοπαθέστατα.

Στεναχωρήθηκα αλλά δεν έδωσα σημασία.  Για καιρό μιλούσαμε

περί ανέμων και υδάτων , πάντα σε φιλικό τόνο , και ποτέ χωρίς να φλερτάρουμε.

Σταδιακά εγώ όμως ένιωθα ότι τον ερωτευόμουνα.  Πολύ μάλιστα. Κοιτούσα τις φωτογραφίες του και χαμογέλαγα σαν χαζοχαρούμενος έφηβος.

Αυνανιζόμουν και σκεφτόμουν το γυμνό του σώμα και ευχόμουν να είναι ακόμα καλύτερο από την εικόνα που έχτιζα σιγά σιγά.

Αποφάσισα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Σκέφτηκα μέσω υπολογιστή η χυλόπιτα θα τσούξει λιγότερο. ΛΑΘΟΣ.

Όταν έλαβα απάντηση τύπου, είσαι καλό παιδί αλλά δεν ψάχνομαι έσκασα από το κακό μου.

Αλλά δεν το έβαλα κάτω , επέμενα σε μία συνάντηση, σε ένα καφέ, ή ακόμα και σε μία τηλεφωνική επικοινωνία.

Πραγματικά ένιωθα σαν να μη ξέρω αυτό το ανθρωπάκι που είχα γίνει. Παρακαλούσα για την αγάπη ενός ανθρώπου του οποίου , ούτε τη φωνή δεν είχα ακούσει από κοντά . Γιατί σε

κάποια video στο YouTube την είχα ακούσει. Κάποια στιγμή με παρακάλεσε να μην του ξαναστείλω κάποιο ερωτικού περιεχομένου μήνυμα. Επομένως και εγώ σταμάτησα.

Ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι ήμουν σε ένα εστιατόριο με την παρέα μου. Έτσι όπως χάζευα τον δρόμο , είδα μια γνωστή φιγούρα να βαδίζει προς το ίδιο εστιατόριο αλλά σε άλλο τραπέζι ασφαλώς. Με είδε και τον είδα. Στιγμιαία ένιωσα ρίγη σε όλο μου το σώμα. Η καρδία μου χτυπούσε σαν τρελή και σχεδόν ερεθίστηκα. Επειδή ήταν αρκετά θερμή εκείνη η μέρα δεν μπορούσα να κατανοήσω αν ο ιδρώτας που με έλουσε ήταν από τη ζέστη, ή από το άγχος. Αλλά και εκείνος ταράχτηκε. Αλλά πιστεύω πιο πολύ γιατί μετά τον καταιγισμό από μηνύματα από πλευράς μου μάλλον με είχε περάσει για ψυχάκι.

Δεν μιλήσαμε. Φεύγοντας του έστειλα . Απάντησε. Σε ένα από τα δεκάδες μηνύματα , που ακολούθησαν τις επόμενες ώρες με είπε όμορφο. Το βράδυ πάλι χάζευα τις φωτογραφίες του.

Πέρασαν δύο εβδομάδες, όπου επικράτησε σιωπή  και του έστειλα, προτείνοντας του να πιούμε καφέ. Έφαγα άκυρο.  Ξανά. Εξήγησα ότι δεν ήθελα συνάντηση  με σκοπό να γκομενίσουμε αλλά μια καθαρά φιλική επαφή,  αλλά και πάλι δεν ήθελε. Δεν ήταν σε φάση. Έπιασα τον εαυτό μου να κλαίει.

Είπα μέσα μου πότε ξανά φλερτ μέσω Facebook ή άλλου κοινωνικού δικτύου.

Νιώθεις ότι γνωρίζεις κάποιον μόλις με ελάχιστα μηνύματα , αρχίζεις να αποκτάς μια λαθεμένη οικειότητα , χωρίς να πρέπει και πολύ συχνά παρερμηνεύεις αυτά που λέτε και καταλήγεις μίζερος , νιώθεις παρανοϊκός και με σκατά αυτοπεποίθηση.

Έτσι που λες . Πότε ξανά. Τουλάχιστον μέχρι να μου στείλει ή να του στείλω , ξανά. 
Για να το πάρουμε πάλι από την αρχή.

Άλλωστε ακόμα κοιτάω τις φωτογραφίες του.
* Το παρόν κείμενο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα.

Try a little romance^

Στην σύγχρονη και μάλλον ψυχρή εποχή που έτυχε, να ζούμε ,το να είσαι ρομαντικός θεωρείται παλιακό. Το να συνάψεις σχέση είναι μάλλον εύκολο, και σε αυτό έχει συντελέσει ( η όποια ) σεξουαλική απελευθέρωση και ασφαλώς η τεχνολογία που έχει εισέλθει δυναμικά στις κοινωνίες.

Οι νεαρότερες ηλικίες μπαίνουν απο νωρίς στα βάσανα. Το σεξ ανάμεσα στους έφηβους είναι ,άλλωστε πλέον καθημερινότητα. Οι νέοι ακολουθώντας την τεράστια τεχνολογική ανάπτυξη που συνοδεύει την κοινωνία, επικοινωνούν με διάφορους τρόπους, και φλερτάρουν μέσω ιντερνετ σε λίγα λεπτά.

Όμως και στις μεγαλύτερες ηλικίες πλέον τα πράγματα γίνονται με μεγαλύτερη ταχύτητα από παλαιότερες δεκαετίες.

Σχεδόν οι πάντες πλέον χρησιμοποιούν κάποιο κοινωνικό δίκτυο, και φυσικά φλερτάρουν μέσω αυτών, ακολουθώντας τις σύγχρονες τάσεις. Ξεχωριστό κεφάλαιο σε ότι αφορά το διαδικτυακό φλέρτ είναι οι gay. Οι οποίοι λόγω της δυσκολίας και του φόβου να φλερτάρουν άνετα χωρίς κίνδυνο της σωματικής τους ακεραιότητας, είχαν από τις απαρχές του ίντερνετ , εισάγει τα gay κοινωνικά δίκτυα στην καθημερινότητα τους. Και μάλιστα με αποτελέσματα. Και όχι μόνο σε ότι αφορά το σεξ , αλλά και τις σχέσεις.

Όμως αυτό κρύβει μία μεγάλη πραγματικότητα. Εντάξει έχω φίλους που γνωρίστηκαν μέσω ίντερνετ και είναι τρισευτυχισμένοι, αλλά σε γενικές γραμμές ο ρομαντισμός έχει ψιλό-πεθάνει.
Και αυτό το διαπιστώνουμε , στον εαυτό μας καθημερινά. Είναι πολύ γλυκό να δέχεσαι ένα μήνυμα από κάποιον είτε στο facebook είτε σε κάποιο άλλο μέσο, αλλά πόσο ρομαντικό είναι να σου κάνει κάποιος poke ?

Βλέπει κάποιος τις φωτογραφίες στο profile σου και αποφασίζει να επικοινωνήσετε. Ως εδώ καλά. Από εκεί και πέρα ? Πως αυτό μπορεί να συνεχίσει να είναι ρομαντικό εάν είναι μόνο μέσω οθόνης ? Και πως θα περάσει στην τρισδιάστατη πραγματικότητα ?
Πολλές φορές μου έχει συμβεί να λάβω ένα sms και να χαμογελάω. Και όσο και αν το απολαμβάνω απορώ.. ? Είναι αυτό το νέο ρομάντζο ? Και που θα μας οδηγήσει ? Στο να κάνουμε και σεξ μόνο μέσω ίντερνετ ?
Από την άλλη παρατηρώ , ότι στην πραγματικότητα οι άνθρωποι δεν είναι το ίδιο ρομαντικοί. Δηλαδή, δεν θα ακούσεις συχνά για βόλτες στην παραλία, είτε δείπνο υπό το φως των κεριών .
Σε μια εποχή λοιπόν όπου ένα μεγάλο μέρος του κόσμου, φλερτάρει μπροστά από την οθόνη του, νομίζω ότι ο πραγματικός ρομαντισμός χάνεται.

Tέλος,  οι άνθρωποι δεν ακούν πραγματικά ρομαντική μουσική. Διαπιστώνω πολύ συχνά ότι μεγάλα τραγούδια όπως τα Λιανοτράγουδα δεν τα ακούν, ή ακόμα χειρότερα τα σνομπάρουν ,  ακόμα και άνθρωποι ερωτευμένοι. Οπότε είναι σαν να απορρίπτουν την όλη ιδέα του τρελού και αφοπλιστηκού έρωτα.
Το καλοκαίρι νομίζω είναι ειδυλλιακό για ρομάντζα στην αμμουδιά, βόλτες σε υπαίθρια cozy εστιατόρια, και για καυτές νύχτες( ή και μεσημέρια αν έχεις φάει ελαφρά). Μακριά από το pc ή το Μac :p
Δοκιμάστε άφοβα*

Μες το βυθό θα προσέχουν οι ιππόκαμποι να μη χαθείς**

Το καλοκαίρι δεν είναι η αγαπημένη μου εποχή. Δεν μπορώ την πολλή ζέστη. Με κουράζει. Αλλά έχει κάποιες ομορφιές που ο χειμώνας, που είναι μακράν η αγαπημένη μου εποχή, δεν σου προσφέρει. Τα φρούτα, οι φράουλες, τα κεράσια, το καρπούζι, τα όποια λογής berries, οι απίστευτης ομορφιάς βραδιές, τα παγωτά, το θερινό cinema στην πόλη που φλέγεται και φυσικά.. η θάλασσα. Η θάλασσα είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του πλανήτη μας. Πέραν της χρησιμότητας και της αναγκαιότητας της ύπαρξη της, προσφέρει στον άνθρωπο μια μαγεία. Ναι μαγεία. Άργησα πολύ να αγαπήσω την θάλασσα. Μικρός όταν με βούταγε η μητέρα μου , η οποία την λατρεύει, έκλαιγα με λυγμούς. Μεγαλώνοντας , ιδίως στην εφηβεία δεν γούσταρα καθόλου. Αφενός δεν μπορούσα να καταλάβω πως το σώμα μου γέμισε τρίχες και επίσης λόγω των περιττών κιλών μου δεν άφηνα τον εαυτό μου να χαρεί την όλη φάση. Ξαφνικά , πιθανόν λόγω βαθιάς κατανόησης του εγώ μου, και της αγάπης που απέκτησα για το σώμα μου-με τις ατέλειες του- άρχισα να αφουγκράζομαι την μαγεία που ένιωθαν και άλλοι με τη θάλασσα. Άρχισα να παίζω παιχνίδια, να βγάζω φωτογραφίες και να διασκεδάζω την κάθε στιγμή μου στην παραλία το καλοκαίρι. Το ερωτικό στοιχείο δε, απέκτησε άλλη μία πτυχή. Είναι τρομερή η αίσθηση του γυμνού κορμιού ενός ανθρώπου , με τον οποίο είσαι ερωτευμένος , ποτισμένο με την αλμύρα της θάλασσας. Ο ήλιος καίει απαλά ή άλλες φορές πιο έντονα το δέρμα και του προσδίδει μια εξωτική και άκρως ερεθιστική αίσθηση. Άλλωστε μετά από μία μέρα στην παραλία, ο έρωτας με τον άνθρωπο σου έχει μια άλλη αίσθηση. Είναι πιο έντονος, το πάθος πολλαπλασιάζεται και η μυρωδιά του αντηλιακού σε τρελαίνει. Όποτε πλησιάζει το καλοκαιράκι οι σκέψεις και οι εικόνες από στιγμές στην παραλία κατακλύζουν το μυαλό μου. Εμείς εκεί να κοιτάμε αυτό το απέραντο υγρό στοιχείο. Ο ήλιος- θεός από πάνω να καίει την γη , και οι άνθρωποί φτιαγμένοι από χώμα να ορμάμε με λύσσα στην θάλασσα και να δροσίσουμε τον σώμα μας. Ξεχωριστή στιγμή ασφαλώς τα ηλιοβασιλέματα, τα δειλινά. Από την άνοιξη την ώρα που ο ήλιος χάνεται , με πιάνει μια βαθιά μελαγχολία και έχω ανάγκη από λίγο ρομάντζο. Το καλοκαίρι αυτό όμως αυξάνεται. Και όταν η νύχτα πέσει, οι μυρωδιές από τα νυχτολούλουδα προκαλούν οργασμό στο σώμα και στην ψυχή. Μια άλλη αγαπημένη μου διαδικασία είναι το θερινό cinema. Νιώθω ότι όσες ταινίες παρακολουθώ το καλοκαίρι μ'αρέσουν και ας είναι μέτριες. Έχει άλλη ομορφιά το να είσαι έξω να τρως ηλιόσπορους και πασατέμπο, να πίνεις coca cola στο retro γυάλινο μπουκάλι και να σε φυσάει το δροσερό αεράκι. Για την θάλασσα, τις παραλίες, τα ελληνικά νησιά και το απίστευτο ελληνικό καλοκαίρι έχουν γραφτεί δεκάδες τραγούδια. Θα προσθέσω ένα από τα αγαπημένα μου.

http://www.youtube.com/watch?v=0lbFf--1Irg